Ja, ik ben maatschappijgedreven
Interview met Barbara Borys Damięcka, Senator van de Republiek Polen
Beata Bruggeman-Sękowska: U bent afgestudeerd aan de Nationale Hogeschool voor de Film. U was veertig jaar verbonden aan de Publieke Televisie en u hebt meer dan tweehonderd afleveringen van het programma ‘Televisietheater’ geregisseerd. In de jaren 1990-1994 was u ook directeur Televisieproducties en chef Publieke Televisie. U heeft de satellietzender Eutelsat Telewizja Polonia geïnitieerd en op die manier vele Polen kennis over, en verbondenheid met het thuisland Polen gegeven. In de jaren 1997-2008was u directeur en artistiek directeur van het Syrena Theater in Warschau. Waarom heeft u besloten om zich met politiek bezig te houden na zo veel succes in de artistieke wereld? Bent u maatschappijgedreven?
Het meest simpele antwoord is JA. Ik ben maatschappijgedreven, maar om nog aanvulling te geven op dat antwoord: dankzij alle artistieke werk dat ik heb gedaan, ben ik een bekende persoon geworden. Mensen respecteren mij, accepteren mij en vertrouwen mij. En door het feit dat mijn zoon al volwassen en goed opgeleid is en al ook eigen familie heeft gesticht (ik heb twee kleinkinderen) heb ik besloten om mijn energie en vertrouwen bij de mensen te gebruiken om te werken voor andere mensen die hulp nodig hebben en bijgestaan moeten worden. Mijn andere doelstelling is ook om het werk van het parlement voor de maatschappij te bevorderen, om een brug te zijn tussen een burger en een overheidsinstantie.
Als senator bent u lid van de volgende commissies en groepen: 1. Vicevoorzitter van de commissie Emigratie en Contact met Polen in het Buitenland 2. Commissie Cultuur en Media 3. Samenwerking met de Commissie Familie en Sociaal politiek 4. Voorzitter van het team dat cultuur en de ontwikkeling van het lezen promoot 5. Team voor de Poolse-Wit-Russische relaties.
Waarom deze commissies? Hoe is deze beslissing tot stand gekomen?
Het werk voor de commissies is beïnvloed door mijn professionele ervaring (de cultuur, het lezen) maar ook door de verbinding met Poolse mensen die om verschillende redenen Polen hebben verlaten, maar die zich tegelijk heel erg met hun vaderland verbonden voelen. Die band moeten wij Kamerleden behouden en versterken door verschillende manieren van samenwerken.
In de parlementaire verkiezingen in 2007 was u kandidaat voor de partij Platforma Obywatelska (Burgerplatform) in Warschau. U heeft het grootste aantal stemmen in Polen gekregen – 605 972. In de parlementaire verkiezingen in 2011 bent u alweer gekozen en alweer met het grootste aantal stemmen – 196 735. Dat bewijst dat kiezers een groot vertrouwen in u hebben en dat bewijst ook dat u bezig bent met zaken en onderwerpen die zeer belangrijk voor de kiezers zijn. Op welke verwezenlijking bent u het meest trots en waarom?
Wij hebben niet genoeg tijd en ruimte om alles te noemen waar ik trots op ben of tevreden mee ben, want het gaat hier om zes jaar samenwerking met Poolse mensen die verspreid in het buitenland leven. Ik krijg de meest voldoening van het feit dat al mijn contacten er nog steeds zijn en jaar na jaar leiden tot nieuwe, gezamenlijke projecten. Het lukt me steeds prestigieuze prijzen te krijgen bij de Poolse uitgevers voor Wierszowisko in Nederland (‘Gedichten Concours voor Kinderen’). Ik ben nu voor de derde keer uitgenodigd om voorzitter van de jury te zijn voor de Polak Roku verkiezing (‘De Pool van het Jaar Verkiezing’). Het is me ook gelukt om aandacht te krijgen voor deze verkiezing van de Nederlandse vicepremier. Ik steun het Festival van de Poolstalige Theaters dat elk jaar in Vilnius plaatsvindt. Het festival wordt georganiseerd door de Poolse Theater Studio en ik verzamel de theaterkledingstukken nadat de premières hebben plaatsgevonden in Polen. Het geeft Poolse theaters in het buitenland een kans om een toneelstuk van hun dromen uit te voeren want kledingstukken zijn heel duur zoals iedereen weet. Ik kan zo wel voorbeelden blijven noemen, want ik ben heel trots en blij over deze acties, maar nu heb ik wel genoeg opgeschept.
Wat is voor u nog steeds de grootste uitdaging en hoe zou u deze uitdaging willen benaderen?
Ik zou natuurlijk graag blijven doen wat ik nu doe en deze activiteiten uitbreiden. Ik heb recent ontdekt dat er veel groepen van het Poolse afkomst zijn die zich Pools voelen maar die niet bereikt worden door organisaties en parlementaire organisaties in Polen. Het is echter noodzakelijk om hen te benaderen en een samenwerking op te zetten. Vanwege de ‘opening’ van Europa zijn er families die zich continu verplaatsen en daarom hebben wij te maken met de kwesties als opleiding, het leren van de Poolse taal, boeken en schoolboeken in de Poolse taal en het verschijnsel van de gemixte huwelijken. Ik weet niet of ik genoeg tijd krijg voor alle onderwerpen, want ik heb nu nog maar anderhalf jaar tot het eind van mijn ambt en alles is in handen van de kiezers.
In december 2012 is het Maastricht Institute for Central and Eastern Europe: ‘MICEE’ opgericht. Het is de enige instelling van dit soort die als doel heeft het steunen en initiëren van samenwerking op het gebied van economie –cultuur –educatie -maatschappij tussen Centraal-Oost-Europa en Nederland en met name de provincie Limburg. Het is ongetwijfeld een bewijs dat Nederland de potentie van dit deel van Europa ziet en waardeert. Hoe ziet u dit initiatief? En hoe ziet u de relaties tussen Polen en Nederland?
Het initiatief is zeer zeker terecht en nodig. Hoe intensiever het Instituut gaat werken hoe sterker zijn rol wordt en hoe sneller de resultaten van zijn activiteiten te zien zijn. Wat betreft de relaties tussen Polen en Nederland: wij hebben veel gesproken over dit onderwerp in onze parlementaire commissie met de Nederlandse vicepremier Lodewijk Asscher. Naar mijn mening zijn de relaties goed maar nog lang niet ideaal. De potentie en bijdrage van Poolse mensen aan de Nederlandse economie zou beter gewaardeerd kunnen worden en bekend dienen te worden gemaakt door de Nederlandse staat.
U steunt Poolse mensen die verspreid zijn over de hele wereld. Hier in Nederland bent u voorzitter van de Pool van het Jaar Verkiezing die nu voor de derde keer gehouden wordt. Waarom is deze verkiezing belangrijk voor u?
De Pool van het Jaar Verkiezing is een geweldig initiatief dat Poolse mensen in Nederland en de Nederlandse overheid bewust maakt van de voordelen, kwaliteiten en potentie van de mensen die Nederland als hun nieuwe woonplaats hebben gekozen. Die mensen respecteren hun werk en zij delen de kennis die zij gekregen hebben op Poolse scholen en universiteiten met de Nederlandse staat. Dankzij de verkiezing zien we meer en meer Poolse mensen die hard werken in hun nieuwe land en daaraan loyaal zijn, die hier hun families stichten en tegelijk hun afkomst niet willen vergeten.
Wat is de grootste kracht en de grootste zwakte van Poolse mensen die in het buitenland wonen?
Hun grootste kracht is hard werken, kennis, dat zij zich opnieuw kunnen uitvinden in nieuwe omstandigheden, loyaliteit voor het nieuwe land en Polen en de groeiende band met Polen. De zwakte is, maar ik wil benadrukken niet overal en niet in elke generatie, makkelijk ruzie maken, jaloezie, klagen en primitief denken. Maar gelukkig verdwijnen de zwaktes met de jaren en de leeftijd.
Elk keer als ik u zie ben ik enorm onder de indruk van uw onbeperkte energie en enthousiasme. U staat ongelooflijk open voor nieuwe mensen, nieuwe uitdagingen en wil graag nieuwe, onbekende ervaringen opdoen en zich voortdurend ontwikkelen. Waar komt die energie vandaan?
Ik kan geen antwoord vinden op deze vraag. Zo ben ik gewoon, ik ben altijd zo geweest en ik ben niet van plan om ‘rustiger aan te doen’ zo lang ik kan, zo lang ik genoeg kracht heb.
Wat zou u graag willen wensen en overbrengen aan Poolse mensen die in Nederland wonen?
Natuurlijk succes met hun plannen! Ik wens hun dat hun dromen uitkomen, gezondheid en harmonie in het gezin, succes in het werk, genieten van het leven, interessante plannen en slagen van de plannen, een goed contact met de familie in Polen en alle mensen die aan jullie denken en jullie het beste wensen!!
Interview door: Beata Bruggeman-Sękowska
